فول آلبوم افشین مقدم

بیوگرافی افشین مقدم

ترانه ها را در استودیو بل ضبط کردند و در سال ۱۳۵۴ آلبوم «زمستون» منتشر شد، خیلی هم سر و صدا کرد و اسم افشین مقدم را سر زبان ها انداخت و همین باعث شد که او بلافاصله ضبط آلبوم دوم را با ساخته هایی از جهانبخش پازوکی شروع کند، درحالی که چند روز بیشتر با مرگ فاصله نداشت. سعید دبیری می گوید: «قبل از سفر شمال شب آخری که افشین در تهران بود، به استودیو بل آمد و به چشم آذر اصرار کرد که آهنگی را که نصفه کاره مانده بود ضبط کند. به او گفتیم که وقتی برگشت می تواند سر فرصت به استودیو بیاید اما او که انگار از مرگش خبر داشت قبول نکرد. حتی آن شب از چند تا از دوستان و خانواده اش هم خداحافظی کرد و دیگر هیچ وقت صدای او را نشنیدیم.»

البته اگر افشین مقدم زنده بود، معلوم نبود که به کدام دسته از خوانندگان ملحق می شد و هنرش چه سرنوشتی پیدا می کرد.
«زمستون» هیچ وقت تجدید چاپ نشد تا سال پیش که شرکت ایران گام با تردید آن را برای گرفتن مجوز به وزارت ارشاد فرستاد و توانست اجازه انتشار و پخش آن را بگیرد. با سه چهار قطعه ای که از آلبوم حذف شده بود این مجموعه به بازار آمد و خیلی هم خریدار داشت. شاید همان روزهای اول کسانی هم که نام او را شنیده بودند و صدایش را می شناختند، نفهمیدند مردی که پشت به کوه ها ایستاده افشین مقدم است که کارهایش را قبلاً گوش کرده بودند: جای تو خالی، جای تو مونده هنوز رو نقش قالی، امشب نمی دونه دلم، تو در چه حالی… اما این آلبوم مثل روزهای اولش تر و تازه بود و البته تقریباً شبیه هیچ کدام از آلبوم های پاپی که این روزها می شنویم نبود.

پشت هر صدایی که می شنیدیم کسی بود که ساز می زد. نه کامپیوتری برای صداسازی بود، نه کیبوردی. آهنگ با سازهایی مثل ویولن، ویولن آلتو، ترومپت، ساکسیفون، پیانو، گیتار، فلوت، جاز [درامز] و قانون اجرا شده بود که همگی در استودیو حاضر بودند و حتی هیچ صدایی بعداً میکس نشده بود. امکانات ضبط دهه ۵۰ مثل امروز نبود و آهنگ ها با حضور کامل نوازندگان، آهنگساز و خواننده ضبط می شدند. «زمستون» فعلی شامل ۱۱ ترانه است که با مشهورترین کار افشین مقدم یعنی همان «زمستون» که سعید دبیری شعرش را سروده شروع می شود. سعید دبیری می گوید که این کارها را اول مردم شنیدند و بعد به صورت نوار منتشر شد، زمانی که دیگر صفحه از ارزش افتاده بود. البته تمام ترانه های این آلبوم متعلق به او نیست.

مسافر، به من نخند، آسمون، جاودانه، سینه ریز ستاره، گذشته، ای خدا، فانوس ماه، پاک باخته و گل افشین که ترانه ای است به یاد خواننده قطعات دیگر این آلبوم هستند که افشین مقدم هیچ وقت مجال اجرای زنده آنها را پیدا نکرد. اما خوانندگان دیگر این مجال را داشتند که ترانه های او را به نام خود ثبت کنند. مثل ترانه مسافر که هر موقع آن را با صدای افشین مقدم می شنویم بی اختیار صدای خواننده دوم آن هم در گوشمان می پیچد: روزی که می خواستم از شهرمون برم، پیش هزاران چشم تو گریه می کردی، می گفتنی با حسرت دیگه برنمی گردی، گفتم که عمر این سفر کوتاه کوتاهه، گفتی که یاد من همیشه با تو همراهه، گفتم مبادا جای من را دیگری گیرد، گفتی که منتظر نشستن آخرین راهه… صدای سازهایی را می شنویم که امروز دیگر در کمتر اثر پاپ ایرانی می شنویم: ترومپت، پیانو، ساکسیفون و…